Watermonstermodule

Afstudeertraject

In samenwerking met Muskusrattenbeheer West- en Midden Nederland, Universiteit van Amsterdam en de Hogeschool van Amsterdam is er in 2018 een watermonstermodule ontworpen voor het afstudeertraject van Nick Cornelissen. Met behulp van deze watermonstermodule kunnen er watermonsters genomen worden met behulp van een drone waardoor het makkelijk is om te monsteren op moeilijk bereikbare plekken. Tevens is het mogelijk om met behulp van vluchtplannen automatisch een route af te vliegen, dit bespaart veel tijd. De realisatie van deze module toont aan dat er een groot potentieel ligt voor het realiseren van maatwerkoplossingen in combinatie met drones.

Hoe werkt het?

Muskusratten laten zogenaamd ‘environmental DNA’ (uitwerpselen e.d.) achter in het water. Dit eDNA is terug te vinden in het watermonster wanneer er muskusratten in de buurt zijn geweest. Het genomen monster gaat naar het lab waar wordt gekeken of er bepaalde markers in het water aanwezig zijn waarmee aangetoond kan worden dat er muskusratten in de buurt zitten.

Het grote voordeel van deze werkwijze is dat het gehele zoekgebied verkleind wordt naar een klein gebied waarvan zeker is dat er in dat bewuste gebied muskusratten aanwezig zijn. Deze manier van het analyseren van eDNA biedt naast de inzet voor het opsporen van muskusratten nog vele mogelijkheden omdat er naar verschillende DNA-markers gezocht kan worden.

De toekomst

Waternet verkent op dit moment de mogelijkheid om de watermonstermodule modulair te maken zodat de watermonsters via het water, de lucht of zelfs via het land genomen kunnen worden. Hiernaast zijn er naar aanleiding van bovenstaand project succesvolle testen uitgevoerd om winterhutten op te sporen me behulp van een thermische camera.